شعری از سیروس بداغی

کم کم هلال ماه خدا می‌رسد ز راه

اوقات ناب اهل بکاء می‌رسد ز راه

مهمان کند خدا همگان را به سفره‌اش

وقتی که ماه جود و سخا می‌رسد ز راه

گُل می‌کند به لب همه دم ذکر یا علی

زیرا بهار اهل دعا می‌رسد ز راه

ماه مجیر و جوشن و شب‌های عاشقی

ماه جنون و ماه صفا می‌رسد ز راه

دستت دراز کن چو گدا سمت سفره‌اش

وقتی گدا به پشت گدا می‌رسد ز راه

امضا کند خدا گذر از نار دم به دم

چون ماه توبه، ماه عطا می‌رسد ز راه

وقتی که ماه خوب خدا رو کند به ما

فرصت برای ترک گناه می‌رسد ز راه

معلوم می‌شود که عزیزی به نزد حق

وقتی بلا به پشت بلا می‌رسد ز راه

هر لحظه‌اش عبادت و هر ساعتش نکو

اوقات سر به سر چو طلا می‌رسد ز راه

پر می‌شود فضای دل از عطر عاشقی

لا تقنطو بر اهل خطا می‌رسد ز راه

بس کن دگر گناه که گناه سد عاشقی است

الطاف عاشقانه جدا می‌رسد ز راه

می‌ترسم از گناه و امیدم به رحمتش

وقتی که ماه خوف و رجا می‌رسد ز راه

ماه غم علی شه لولاک می‌رسد

یعنی که ماه اشک و عزا می‌رسد ز راه

افطار گر کنی همه دم یاد لعل او

الطاف سیدالشهدا می‌رسد ز راه

گر خوب بندگی کنی ای دل به هر صباح

توفیق طوف کرب و بلا می‌رسد ز راه

وقتی به یاد کرب و بلا بغض می‌کنی

صدها ملک ز ارض و سما می‌رسد ز راه

دنیا شود بهشت برین شک نکن دمی

وقتی قدوم شاه وفا می‌رسد ز راه

عَجِلْ عَلی ظُهُور وَلِیّک  خدای من

پس کی ز کعبه صاحب ما می‌رسد ز راه ؟

از آتشت هماره بداغی  شود رها

چون شاه دین به روز جزا می‌رسد ز راه

واژگان کلیدی : اشعار ،نمونه شعر ،شاعر ،شعرهای ،شعری از ،یک شعر از ،غزل غزلیات غزل های غزلی از ،سيروس بداغي،شعر دینی مذهبی آیینی ،شعر برای ماه مبارک رمضان،شعر حلول ماه مبارک رمضان،شعر در مورد ماه مبارک رمضان،شعر ماه مبارك رمضان.