سنایی غزنوی – رباعی شماره 53
تا جان مرا باده ی مهرت سودست
جان و دلم از رنج غمت ناسودست
گر باده به گوهر اصل شادی بودست
پس چونکه ز باده ی تو رنج افزودست
تا جان مرا باده ی مهرت سودست
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط