Prevنوشته قبلی نوشته بعدیNext آن رخت کتان خویش من رفتم و پردختم رودکی ابیات پراکنده شماره 127 آن رخت کتان خویش من رفتم و پردختم چون گرد به ماندستم تنها من و این باهو نویسندگان : امین پیرانی - حامد پیری نوشته های مرتبط چه گر من همیشه ستا گوی باشم ادامه نوشته » هر آن کریم که فرزند او بلاده بود ادامه نوشته » به نوبهاران بستای ابر گریان را ادامه نوشته » زر خواهی و ترنج، اینک این دو رخ من ادامه نوشته » ازان کوزابری باز کردار ادامه نوشته » بت پرستی گرفته ایم همه ادامه نوشته »