رباعیات فرخی یزدی

در این بخش، رباعیات فرخی یزدی نوشته شده است.

فهرست رباعیات به ترتیب حروف الفبای آخر قافیه یا ردیف است.

برای خواندن هر شعر، روی آن کلیلک کنید :

 

الف :

رباعی شماره 1 : بی چیزی من اگر چه پابست مرا

رباعی شماره 2 : تن یافت برهنگی ز بی رختی ما

رباعی شماره 3 : از بس که زند نوای غم چنگی ما

رباعی شماره 4 : دردا که ز جهل درد نادانی ما

ب : 

رباعی شماره 5 : ای آنکه تو را به دل نه شک است و نه ریب

ت : 

رباعی شماره 6 : در این ره سخت گر شود پای تو سست

رباعی شماره 7 : در موقع سخت می نباید شد سست

رباعی شماره 8 : امروز محصلین ز اعلی تا پست

رباعی شماره 9 : پیش همه منفعت اگر مطلوب است

رباعی شماره 10 : با طبع بلند قصر قیصر هیچ است

رباعی شماره 11 : هر مملکتی در این جهان آباد است

رباعی شماره 12 : روزی که شرار بغض و کین شعله ور است

رباعی شماره 13 : هر خواجه که خیل و حشمش بیشتر است

رباعی شماره 14 : هر روز در این خرابه جنگی دگر است

رباعی شماره 15 : جان بنده ی رنج و زحمت کارگر است

رباعی شماره 16 : دنیای ضعیف کش که از حق دور است

رباعی شماره 17 : ما را همه از دو کون یک گوشه بس است

رباعی شماره 18 : اکنون که چمن چو چتر کیکاوس است

رباعی شماره 19 : این جعبه ی رای را چه دین و کیش است

رباعی شماره 20 : این جعبه ی رای را چه دین و کیش است

رباعی شماره 21 : نادانی و جهل تا که ما را کیش است

رباعی شماره 22 : تحکیم اساس بر مؤسس فرض است

رباعی شماره 23 : در ملک وجود خودنمایی غلط است

رباعی شماره 24 : هر کس که چو گل در این چمن یکرنگ است

رباعی شماره 25 : هر کس که در این زمانه با فرهنگ است

رباعی شماره 26 : دنیا که حیاتش همه جنگ و جدل است

رباعی شماره 27 : مظلوم کشی طریقه ی محتشم است

رباعی شماره 28 : طوفان که ز راستی به عالم علم است

رباعی شماره 29 : در کشور ما که مهد اندوه و غم است

رباعی شماره 30 : آیینه ی حق نما دل خسته ی ماست

رباعی شماره 31 : تا خدمت ابناء بشر پیشه ی ماست

رباعی شماره 32 : قانون که اصول واجب التعظیم است

رباعی شماره 33 : کابینه ی ما اگر چه بی تصمیم است

رباعی شماره 34 : امسال بهار جشن می خواران است

رباعی شماره 35 : دل خسته ز آزار دل آزاران است

رباعی شماره 36 : گر طالب صلح نامه ی طوفان است

رباعی شماره 37 : هر چند که پشت خم تخت من است

رباعی شماره 38 : چون ابر بهار چشم خون بار من است

رباعی شماره 39 : دریای پر آب چشم نمناک من است

رباعی شماره 40 : تا عمر بود، درستی آیین من است

رباعی شماره 41 : چون پرده ی خون دامن رنگین من است

رباعی شماره 42 : آن سان که ستاره در سما افزون است

رباعی شماره 43 : چون موجد آزادی ما قانون است

رباعی شماره 44 : این غنچه ی نوشکفته، خوش وا شده است

رباعی شماره 45 : صندوقچه ای که جای آرا شده است

رباعی شماره 46 : منصور که در عدلیه قادر شده است

رباعی شماره 47 : تا بخت من و تو خوابتر از همه است

رباعی شماره 48 : در ملک جهان زوال مال همه است

رباعی شماره 49 : دنیا چو یکی خانه و جای همه است

رباعی شماره 50 : تشکیل جهان ز روی بی انصافی است

رباعی شماره 51 : عالم همه عابدند و معبود یکی است

رباعی شماره 52 : دنیا که مقر حکمفرمایی توست

رباعی شماره 53 : تا پایه ی معرفت نهادیم ز دست

رباعی شماره 54 : این جعبه که آرا همه در دامن اوست

رباعی شماره 55 : آن جعبه که رای خلق گنجینه ی اوست

رباعی شماره 56 : ای جعبه که سرنوشت ما در ید توست

رباعی شماره 57 : ای توده که جهل در سرشت من و توست

رباعی شماره 58 : یا دوست دشمنند یا دشمن دوست

رباعی شماره 59 : آن عهد که بسته شد میان من و دوست

رباعی شماره 60 : چون مرکز ثقل ما به جز مجلس نیست

رباعی شماره 61 : این فقر و فنا برای ما مایل کیست

رباعی شماره 62 : این زمزمه های شوم را قائل کیست

رباعی شماره 63 : ای کاهن خودپرست، معبود تو کیست

رباعی شماره 64 : با مشت و لگد معنی امنیت چیست؟

رباعی شماره 65 : با آنکه غنی خزانه ی دولت نیست

رباعی شماره 66 : آنکس که ز راه جور شد شادان کیست

رباعی شماره 67 : این زمزمه های غیر مستحسن چیست

رباعی شماره 68 : ای داد که شیوه ی من و دل زاریست

رباعی شماره 69 : در دیده ی ما فقر و غنا هر دو یکیست

رباعی شماره 70 : ای داد که راه نفسی پیدا نیست

رباعی شماره 71 : دردا که دوای دل به جز حسرت نیست

رباعی شماره 72 : در دهر کسی چو ما بدین ذلت نیست

رباعی شماره 73 : در مسلک ما که عزت و ذلت نیست

رباعی شماره 74 : در دهر چو ما کسی بدین ذلت نیست

رباعی شماره 75 : هر چند که سیل آرزو را سد نیست

رباعی شماره 76 : ای آنکه تو را گفته ی ما باور نیست

رباعی شماره 77 : جز ایزد پاک حاکم عادل نیست

رباعی شماره 78 : از رأی خران دلم دمی بی غم نیست

رباعی شماره 79 : در غمکده ای که شادیش جز غم نیست

رباعی شماره 80 : هرگز دل ما غمین ز بیش و کم نیست

رباعی شماره 81 : باغی که در آن آب و هوا روشن نیست

رباعی شماره 82 : آن سلسله را که جز خطا باطن نیست

رباعی شماره 83 : هر چند که انقلاب را قاعده نیست

رباعی شماره 84 : در کشور ما که دزد را واهمه نیست

رباعی شماره 85 : در مملکتی که نام آزادی نیست

رباعی شماره 86 : تا رسم غنی غیر دل آزاری نیست

رباعی شماره 87 : ای خصم تو را مجال کین توزی نیست

رباعی شماره 88 : چون نامه ی ما برای کلاشی نیست

رباعی شماره 89 : در کشور ما که جنگ اصنافی نیست

رباعی شماره 90 : در مملکتی که جنگ اصنافی نیست

رباعی شماره 91 : دردی بتر از علت نادانی نیست

رباعی شماره 92 : هر کس که به عهد دوستی پایه نداشت

رباعی شماره 93 : عمری که مرا به گردش و سیر گذشت

رباعی شماره 94 : دیشب که به صد فتنه و آشوب گذشت

رباعی شماره 95 : عهدی که در این خانه نوا بود، گذشت

رباعی شماره 96 : عمری به ره جنون نشستیم و گذشت

رباعی شماره 97 : ای دیده تو را بر آب دیدیم و گذشت

رباعی شماره 98 : خوش آنکه چو من حیات جاوید گرفت

د : 

رباعی شماره 99 : اول ره کار را نشان باید داد

رباعی شماره 100 : ای دوست برای دوست جان باید داد

رباعی شماره 101 : دردا که جهان به ما دل شاد نداد

رباعی شماره 102 : استاد ازل که درس بیداد نداد

رباعی شماره 103 : گر مشکل فقر و ثروت آسان گردد

رباعی شماره 104 : دشمن پی دشمنی کمر می بندد

رباعی شماره 105 : هر گل که ز یکرنگی خود بو دارد

رباعی شماره 106 : دل زمزمه های انقلابی دارد

رباعی شماره 107 : آن کس که مقام مستشاری دارد

رباعی شماره 108 : این چرخ برین که سرفرازی دارد

رباعی شماره 109 : چشم تو خدنگ سینه دوزی دارد

رباعی شماره 110 : هر کس که به دل چو لاله داغی دارد

رباعی شماره 111 : این خانه دگر چو نی نوایی دارد

رباعی شماره 112 : فکر نویی از برای ما باید کرد

رباعی شماره 113 : گر درد عموم را دوا باید کرد

رباعی شماره 114 : یا سد ره فقر و غنا باید کرد

رباعی شماره 115 : در گاه عمل شتاب می باید کرد

رباعی شماره 116 : با عزم متین شتاب می باید کرد

رباعی شماره 117 : در کعبه برهمنی نمی باید کرد

رباعی شماره 118 : با این ره و رسم بد چه می باید کرد

رباعی شماره 119 : آن میر که جا در اطلس و قاقم کرد

رباعی شماره 120 : درد و غم خوبان جوان پیرم کرد

رباعی شماره 121 : آن خودسر مرتجع که دل ها خون کرد

رباعی شماره 122 : وستال پی دفاع دل یکدله کرد

رباعی شماره 123 : آن شیخ که دم ز علم اخفش می زد

رباعی شماره 124 : گر سائس ملک با کیاست باشد

رباعی شماره 125 : گر بر دل ما گرد ملالت باشد

رباعی شماره 126 : گفتی دل خون کرده عوض خواهد شد

رباعی شماره 127 : آخر دل من ز غصه خون خواهد شد

رباعی شماره 128 : دانی که دل غمزده چون خواهد شد

رباعی شماره 129 : با خلق خدا شریک غم باید شد

رباعی شماره 130 : یا هم چو ضعیف منزوی باید شد

رباعی شماره 131 : در مسلک مالک ملکی سالک شد

رباعی شماره 132 : یکدم دل ما غمزدگان شاد نشد

رباعی شماره 133 : هر خویش چو نقش در و دیوار نشد

رباعی شماره 134 : شادم که دل خراب ترمیم نشد

رباعی شماره 135 : هر سر که به پای خم می سوده نشد

رباعی شماره 136 : یک دم دل من ز غصه آسوده نشد

رباعی شماره 137 : از رأی شمیران غم دل افزون شد

رباعی شماره 138 : دوشینه لوای صلح افراشته شد

رباعی شماره 139 : ای کاش مرا ناطقه گویا می شد

رباعی شماره 140 : ای کاش که راز دل مبرهن می شد

رباعی شماره 141 : روزی که شهید عشق قربانی شد

رباعی شماره 142 : این قوم که تا کشور ما تاخته اند

رباعی شماره 143 : بس هم نفسان نرد غلط باخته اند

رباعی شماره 144 : آنانکه لوای فقر افراخته اند

رباعی شماره 145 : آنانکه سوار اسب گلگون شده اند

رباعی شماره 146 : ابناء بشر جمله ز یک عائله اند

رباعی شماره 147 : آنانکه پریر قلب ما را خستند

رباعی شماره 148 : آن سلسله ای که از امیران هستند

رباعی شماره 149 : تجار ز فقر ناشکیبا گشتند

رباعی شماره 150 : آنانکه به عدل و داد مفتون گشتند

رباعی شماره 151 : افسوس که دسترنج ما را بردند

رباعی شماره 152 : چون عیش و غم زمانه قسمت کردند

رباعی شماره 153 : در کعبه خطاکار خطابم کردند

رباعی شماره 154 : شادم که پری رخان غمینم کردند

رباعی شماره 155 : صد مرد چو شیر، عهد و پیمان کردند

رباعی شماره 156 : افسوس که دشمنان دلم خون کردند

رباعی شماره 157 : آنانکه ز خون دو دست رنگین کردند

رباعی شماره 158 : هر رأی که با دادن سیم آوردند

رباعی شماره 159 : آنانکه پریر با عدو یار شدند

رباعی شماره 160 : چون مرتجعین آلت نیرنگ شدند

رباعی شماره 161 : ابناء جهان که زاده ی بوالبشرند

رباعی شماره 162 : آنانکه بپا بنای هستی دارند

رباعی شماره 163 : آنانکه تو را دو سال یکبار خرند

رباعی شماره 164 : این پول که صاحبان القاب خورند

رباعی شماره 165 : بر بام فلک بیرق کین برق زند

رباعی شماره 166 : جمعی ز غنا صاحب افسر باشند

رباعی شماره 167 : ما طالب آنکه کار مطلوب کند

رباعی شماره 168 : عدلیه که داد باید از داد کند

رباعی شماره 169 : سرمایه ی اغنیا اگر کار کند

رباعی شماره 170 : دستی که به پرده کعبه را دیر کند

رباعی شماره 171 : ملت چو شراب بی خودی نوش کند

رباعی شماره 172 : هر کس می بی حقیقتی نوش کند

رباعی شماره 173 : از عدل اگر وکیل توصیف کند

رباعی شماره 174 : آن کیست که پرده ی خطا چاک کند

رباعی شماره 175 : هرگز دل من شکایت از غم نکند

رباعی شماره 176 : عاقل که جز اقدام لزومی نکند

رباعی شماره 177 : آنانکه به قانون شکنی مشغولند

رباعی شماره 178 : آن قوم که با عاطفه و انسانند

رباعی شماره 179 : آنانکه تو را به خویش ترغیب کنند

رباعی شماره 180 : آنانکه اصول را مراعات کنند

رباعی شماره 181 : آنانکه ز بس خزانه تاراج کنند

رباعی شماره 182 : نظار چو قفل جعبه را باز کنند

رباعی شماره 183 : آنانکه خطای خویش تکمیل کنند

رباعی شماره 184 : خوش باش که ارباب یقین شک نکنند

رباعی شماره 185 : ما را متمولین گدا می خواهند

رباعی شماره 186 : آن را که نفوذ و اقتدارات بود

رباعی شماره 187 : در راستی آنکه بی کم و کاست بود

رباعی شماره 188 : طوفان که طرفدار صفا خواهد بود

رباعی شماره 189 : گر دور زمانه این چنین خواهد بود

رباعی شماره 190 : جان چند گهی گوشه نشین خواهد بود

رباعی شماره 191 : آن را که درستی عمل، کیش بود

رباعی شماره 192 : ای کاش من و تو را کمی مدرک بود

رباعی شماره 193 : رسم و ره مستوفی اگر خوب نبود

رباعی شماره 194 : آن روز که در ارض و سما هیچ نبود

رباعی شماره 195 : ای کاش به شهر شحنه را زور نبود

رباعی شماره 196 : گر شیخ ریا رند قدح نوش نبود

رباعی شماره 197 : از دست تو گر دل ز غمت چاک نبود

رباعی شماره 198 : ای کاش که جز رنگ صفا رنگ نبود

رباعی شماره 199 : هر خانه که شادیش به جز غم نبود

رباعی شماره 200 : هر چند افق زمانه روشن نبود

رباعی شماره 201 : گر هادی ما ز جهل گمراه نبود

رباعی شماره 202 : آزادی اگر تیول یکدسته نبود

رباعی شماره 203 : اسرار سراچه ی کهن تازه نبود

رباعی شماره 204 : هر شر اگر از امور خیریه نبود

رباعی شماره 205 : بر دوره ی فترت اعتباری نبود

رباعی شماره 206 : دیروز توانگری زر اندوخته بود

رباعی شماره 207 : دیشب که به پای دل مرا سلسله بود

رباعی شماره 208 : روزی که دل غمزده را شادی بود

رباعی شماره 209 : در کشور دیگران که بیداری بود

رباعی شماره 210 : هر جا سخن از سیم و زر ناب رود

رباعی شماره 211 : گر رشته ی سعی و کار پیوند شود

رباعی شماره 212 : گر درد و غم قدیم تجدید شود

رباعی شماره 213 : دولت چو به فکر خویش تشکیل شود

رباعی شماره 214 : گویند که کابینه چو تشکیل شود

رباعی شماره 215 : تا چون من و شانه باد شیدا نشود

رباعی شماره 216 : گر عامل جور حاکم ما نشود

رباعی شماره 217 : هرگز به هما، بوم برابر نشود

رباعی شماره 218 : تا جرأت و پشتکار توأم نشود

رباعی شماره 219 : فکری که سقیم گشت سالم نشود

رباعی شماره 220 : ثروت سبب وحی سماوی نشود

رباعی شماره 221 : پولی که ز خون خلق آماده شود

رباعی شماره 222 : آن اهل خطا که با خطاکار نمود

رباعی شماره 223 : روزی به نبرد صف شکستن باید

رباعی شماره 224 : با پاک دلان پاک نهادی باید

رباعی شماره 225 : گر ما و تو را دفع اعادی باید

رباعی شماره 226 : از سنگلج آوای غم اندوز آید

رباعی شماره 227 : بس ناله ی جغد غم در این بوم آید

رباعی شماره 228 : اوضاع نجومی چو به تقویم آید

رباعی شماره 229 : از سطح افق شعله ی گلگون آید

رباعی شماره 230 : از چیست که باد فتنه انگیخته اید

رباعی شماره 231 : طوفان که ز توقیف برون می آید

رباعی شماره 232 : ای مجلسیان دگر چه رنگی دارید

رباعی شماره 233 : اول به خطاپیشه مماشات کنید

رباعی شماره 234 : گویم سخنی اگر که تصدیق کنید

رباعی شماره 235 : خیزید و چو شیر شرزه اقدام کنید

رباعی شماره 236 : ای دسته ی پابند هوی رحم کنید

رباعی شماره 237 : تا چند به جور و ظلم تصمیم کنید

رباعی شماره 238 : بی مهری اگر با من شیدا نکنید

رباعی شماره 239 : یاران ز می غرور، مستی نکنید

رباعی شماره 240 : ای توده ی بی صدا خموشی نکنید

رباعی شماره 241 : ای دوده ی جم قیام یکباره کنید

رباعی شماره 242 : قمری سخن از سرو چمن می گوید

ر : 

رباعی شماره 243 : اسرار نهفته گر نگفتی بهتر

رباعی شماره 244 : ای سست عقیده، سخت شادی دیگر

رباعی شماره 245 : ای غافل نشناخته زنگی از حور

رباعی شماره 246 : این خانه ی ویرانه که تا نفخه ی صور

رباعی شماره 247 : از بهر مجازات و مکافات وزیر

رباعی شماره 248 : ای مرد جوان، تجربه از پیر بگیر

ز : 

رباعی شماره 249 : صندوق دهن بسته درش چون شد باز

رباعی شماره 250 : طوفان بشنو چو نی، نوای تبریز

س : 

رباعی شماره 251 : دهقان پسر کارگری کهنه لباس

رباعی شماره 252 : گل نیست دلم که رنگ و بو خواهد و بس

رباعی شماره 253 : در مملکت انقلاب می باید و بس

رباعی شماره 254 : شهزاده ی آزاد چو شد حارس فارس

رباعی شماره 255 : ای دل تو همیشه راه حق پوی و مترس

ش : 

رباعی شماره 256 : امروز که گشته هر غمینی دلخوش

رباعی شماره 257 : با کجروی خلق جُعَلّق خوش باش

رباعی شماره 258 : ای دوست به فکر جنگجویی کم باش

رباعی شماره 259 : از درد و غم زمانه افسرده مباش

رباعی شماره 260 : در بیشه ی دهر، شیر با دندان باش

رباعی شماره 261 : ای خامه ی راست رو حقیقت جو باش

رباعی شماره 262 : در پای گلی شبی نهاده سر خویش

رباعی شماره 263 : تنها نه منم غمین برای دل خویش

ک : 

رباعی شماره 264 : ای آنکه ز جود توست دریا در رشک

رباعی شماره 265 : چون عامل ماضی است منصورالملک

گ : 

رباعی شماره 266 : از یک طرفی مجلس ما شیک و قشنگ

ل : 

رباعی شماره 267 : آن رند دغل باز که با مکر و حیل

رباعی شماره 268 : کابینه اگر بود ز بحران تعطیل

م : 

رباعی شماره 269 : دیو مهیب خودسری، چون ز غضب گرفت دم

رباعی شماره 270 : بدبختی ایران ز دو تن یافت دوام

رباعی شماره 271 : چندی ز هوس باده پرستی کردم

رباعی شماره 272 : هنگام جوانی به خدا پیر شدم

رباعی شماره 273 : عمری به هوس گرد جهان گردیدم

رباعی شماره 274 : یک چند گرفتار خطر گردیدم

رباعی شماره 275 : من حسرت آب زندگانی نخورم

رباعی شماره 276 : با دیده ی سرخ و چهره ی زرد خوشم

رباعی شماره 277 : از روز ازل عاشقی آموخت دلم

رباعی شماره 278 : آن روز که حرف عشق بشنفت دلم

رباعی شماره 279 : دارم سر آنکه عیش پاینده کنم

رباعی شماره 280 : آن سبزه که ترک این چمن گفت، منم

رباعی شماره 281 : با فکر قوی گرسنه چون شیر، منم

رباعی شماره 282 : آن خُم که بود مدام در جوش، منم

رباعی شماره 283 : از بس که چو سرو چمن آزاده منم

رباعی شماره 284 : از رنگ افق من آتشی می بینم

رباعی شماره 285 : در موسم گل طرف چمن می خواهم

رباعی شماره 286 : تا چند ز آه سینه دل چاک شوم

رباعی شماره 287 : با دشمن و دوست گر شدی نرم چو موم

رباعی شماره 288 : تا درس محبت تو آموخته ایم

رباعی شماره 289 : ما بیرق صلح کل برافرشته ایم

رباعی شماره 290 : از دست تو ما ساغر صهبا زده ایم

رباعی شماره 291 : تا بر سر حرص و آز خود پا زده ایم

رباعی شماره 292 : عمریست که بر عاطفه مفتون شده ایم

رباعی شماره 293 : ما خاک به سر ز بی حسابی شده ایم

رباعی شماره 294 : آن روز که ره به شادی و غم بستیم

رباعی شماره 295 : ما دایره ی کثرت و قلت هستیم

رباعی شماره 296 : یک عمر چو باد دور دنیا گشتیم

رباعی شماره 297 : آن روز که ما و دل ز مادر زادیم

رباعی شماره 298 : یک عمر چو جغد نوحه خوانی کردیم

رباعی شماره 299 : یک چند به مرگ سخت جانی کردیم

رباعی شماره 300 : روزی که به تاج طعنه ی سخت زدیم

رباعی شماره 301 : روزی که به کار زندگی دست زدیم

رباعی شماره 302 : عمری به دهان راستگو مشت زدیم

رباعی شماره 303 : آن روز که چون سرو سر از خاک زدیم

رباعی شماره 304 : آن روز که چون سبزه سر از خاک زدیم

رباعی شماره 305 : یک عمر به بند آز پا بسته شدیم

رباعی شماره 306 : بس جان ز فشار غم به دوران کندیم

رباعی شماره 307 : آن روز که پابند جنون گردیدیم

رباعی شماره 308 : ما زاده ی کیقباد و کیکاووسیم

رباعی شماره 309 : از بس که به پیش این و آن مبتذلیم

رباعی شماره 310 : روزی که ز دل بانگ خبردار زنیم

رباعی شماره 311 : برخیز که تا باده ی گلرنگ زنیم

رباعی شماره 312 : گر طالع خفته را سحرخیز کنیم

رباعی شماره 313 : باید ز کژی به راستی میل کنیم

رباعی شماره 314 : ما تکیه به قائدین ناشی نکنیم

رباعی شماره 315 : ما یک سر مو به کس دورویی نکنیم

رباعی شماره 316 : در آتیه گر فکر نماینده کنیم

رباعی شماره 317 : روزی است که اقدام غیورانه کنیم

رباعی شماره 318 : ما قاعده ی متانت از کف ندهیم

رباعی شماره 319 : امروز به هر طریق ما راه رویم

رباعی شماره 320 : با علم و عمل اگر مهیا نشویم

رباعی شماره 321 : ما طعنه زن مقام مَردی نشویم

رباعی شماره 322 : تا چند کسل از غم بیهوده شویم

رباعی شماره 323 : با دولت نو رسم کهن می گویم

ن : 

رباعی شماره 324 : تا چند توان به ناتوانان دیدن

رباعی شماره 325 : با نخل خوشی همیشه پیوند بزن

رباعی شماره 326 : ای دوست به دیوار کسی مشت مزن

رباعی شماره 327 : ای دل شکن آتش به دل تنگ مزن

رباعی شماره 328 : یاری که کج و دوروست، شمشیرش کن

رباعی شماره 329 : گر تکیه کنی بر دم شمشیر مکن

رباعی شماره 330 : طوفان می نسیان از این نوش مکن

رباعی شماره 331 : هرگز دل کس را به عبث تنگ مکن

رباعی شماره 332 : ای توده عمل باهمم عالیه کن

رباعی شماره 333 : ای ملت آرین وفاداری کن

رباعی شماره 334 : ای دوست کلاه خویش را قاضی کن

رباعی شماره 335 : از آز بپرهیز و امیری می کن

رباعی شماره 336 : یک عمر در این محیط گردیدم من

رباعی شماره 337 : آثار محن از در و دیوار ببین

رباعی شماره 338 : ای دیده دو چشم فتنه را خیره ببین

رباعی شماره 339 : ای دیده دو چشم فتنه را خیره ببین

رباعی شماره 340 : در مرز عجم ذلت ایرانی بین

ه : 

رباعی شماره 341 : بی دوست شب فراق غم خوردن به

رباعی شماره 342 : با دشمن اگر پاره کنی سلسله به

رباعی شماره 343 : احزاب جهان راه نجاتند همه

رباعی شماره 344 : سردسته ی حزب هر چه هستند همه

رباعی شماره 345 : با هم رفقا که یار و جفتند همه

رباعی شماره 346 : یک دسته که کاندید جدیدند همه

رباعی شماره 347 : آن دسته که در نزد تو پیشند همه

رباعی شماره 348 : دنیا که سعادتش بود مال همه

رباعی شماره 349 : در اول وهله پا فشردیم همه

رباعی شماره 350 : با آنکه ز فقر پاکبازیم همه

و : 

رباعی شماره 351 : افسوس که از رأی خراب من و تو

رباعی شماره 352 : اشراف عزیز نکته سنج من و تو

رباعی شماره 353 : از باده ی کبر مست و مخمور مشو

رباعی شماره 354 : ای دوست برای دست و پا مشت تو کو

ی : 

رباعی شماره 355 : ای توده گرفتار جهالت شده ای

رباعی شماره 356 : ای بوم در این بوم مؤسس شده ای

رباعی شماره 357 : ای جعبه به خوب و زشت حاکم شده ای

رباعی شماره 358 : ای مرغ اسیر از چه کم حوصله ای

رباعی شماره 359 : با زور و وبال تا وزارت کردی

رباعی شماره 360 : ای جعبه پریر دلربایی کردی

رباعی شماره 361 : ای روز سیاه من سیه تر گردی

رباعی شماره 362 : دی عامل اختلاس اموال شدی

رباعی شماره 363 : دیدی به خلاف عزم و تصمیم شدی

رباعی شماره 364 : آنانکه کنند با دو صد طنازی

رباعی شماره 365 : آسوده در این دیر کهن نیست کسی

رباعی شماره 366 : هر کس به طریق خاص شد یار کسی

رباعی شماره 367 : زد چنگ زمانه چنگ بی تکلیفی

رباعی شماره 368 : در اول عشق باده نوشی اولی

رباعی شماره 369 : خواهی تو چو مشت بسته را وا نکنی

رباعی شماره 370 : امروز اگر خطا سراپا نکنی

رباعی شماره 371 : آن را که ز مهر خویش پرورده کنی

رباعی شماره 372 : ای کوه تو همسنگ غم و درد منی

رباعی شماره 373 : می کوش که پامال جهالت نشوی

رباعی شماره 374 : ای جعبه مرا گوهر مقصود تویی

 

پایان اشعار این بخش