در این بخش رباعیات سعدی شیرازی نوشته شده است.
فهرست رباعیات به ترتیب حروف الفبا – حرف آخر قافیه یا ردیف
برای خواندن هر رباعی ، روی آن کلیک کنید .
الف :
رباعی شماره 1 : هر ساعتم اندرون بجوشد خون را
رباعی شماره 2 : عشاق به درگهت اسیرند بیا
ت :
رباعی شماره 3 : ای چشم تو مست خواب و سرمست شراب
رباعی شماره 4 : چون دل ز هوای دوست نتوان پرداخت
رباعی شماره 5 : دل می‌رود و دیده نمی‌شاید دوخت
رباعی شماره 6 : روزی گفتی شبی کنم دلشادت
رباعی شماره 7 : صد بار بگفتم به غلامان درت
رباعی شماره 8 : آن یار که عهد دوستاری بشکست
رباعی شماره 9 : شبها گذرد که دیده نتوانم بست
رباعی شماره 10 : هشیار سری بود ز سودای تو مست
رباعی شماره 11 : آن کیست که دل نهاد و فارغ بنشست
رباعی شماره 12 : تدبیر صواب از دل خوش باید جست
رباعی شماره 13 : گر زحمت مردمان این کوی از ماست
رباعی شماره 14 : وه وه که قیامت است این قامت راست
رباعی شماره 15 : آن کس که خطای خویش بیند که رواست
رباعی شماره 16 : گر در همه شهر یک سر نیشتر است
رباعی شماره 17 : گر خود ز عبادت استخوانی در پوست
رباعی شماره 18 : سرو از قدت اندازه ی بالا برده ست
رباعی شماره 19 : امشب که حضور یار جان افروز است
رباعی شماره 20 : آن شب که تو در کنار مایی روز است
رباعی شماره 21 : گویند هوای فصل آزار خوش است
رباعی شماره 22 : خیزم بروم چو صبر نامحتمل است
رباعی شماره 23 : آن ماه که گفتی ملک رحمان است
رباعی شماره 24 : آن سست وفا که یار دل سخت من است
رباعی شماره 25 : از بس که بیازرد دل دشمن و دوست
رباعی شماره 26 : ای در دل من رفته چو خون در رگ و پوست
رباعی شماره 27 : چون حال بدم در نظر دوست نکوست
رباعی شماره 28 : غازی ز پی شهادت اندر تک و پوست
رباعی شماره 29 : گر دل به کسی دهند باری به تو دوست
رباعی شماره 30 : گر زخم خورم ز دست چون مرهم دوست
رباعی شماره 31 : گویند رها کنش که یاری بدخوست
رباعی شماره 32 : تا یک سر مویی از تو هستی باقی ست
رباعی شماره 33 : شب نیست که چشمم آرزومند تو نیست
رباعی شماره 34 : بالای قضای رفته فرمانی نیست
رباعی شماره 35 : با دوست چنان که اوست می‌باید داشت
رباعی شماره 36 : بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت
رباعی شماره 37 : ماهیِ امید عمرم از شست برفت
د :
رباعی شماره 38 : روی تو به فال دارم ای حور نژاد
رباعی شماره 39 : دادار که بر ما درِ قسمت بگشاد
رباعی شماره 40 : تو هرچه بپوشی به تو زیبا گردد
رباعی شماره 41 : نوروز که سیل در کمر می‌گردد
رباعی شماره 42 : نه هر که زمانه کار او دربندد
رباعی شماره 43 : کس عهد وفا چنان که پروانه ی خرد
رباعی شماره 44 : ای قدر بلند آسمان پیش تو خرد
رباعی شماره 45 : شاها سم اسبت آسمان می‌سپرد
رباعی شماره 46 : دستارچه‌ای کآن بت دلبر دارد
رباعی شماره 47 : گر باد ز گل حسن شبابش ببرد
رباعی شماره 48 : ظلم از دل و دست ملک نیرو ببرد
رباعی شماره 49 : کس نیست که غم از دل ما داند برد
رباعی شماره 50 : هر وقت که بر من آن پسر می‌گذرد
رباعی شماره 51 : حالی که مرا عاجز و محتال بکرد
رباعی شماره 52 : چون بخت به تدبیر نکو نتوان کرد
رباعی شماره 53 : شمع ارچه به گریه جانگدازی می‌کرد
رباعی شماره 54 : ای باد چو عزم آن زمین خواهی کرد
رباعی شماره 55 : از می طرب افزاید و مردی خیزد
رباعی شماره 56 : نادان همه جا با همه کس آمیزد
رباعی شماره 57 : آن دوست که آرام دل ما باشد
رباعی شماره 58 : آن را که جمال ماه پیکر باشد
رباعی شماره 59 : آن را که نظر به سوی هر کس باشد
رباعی شماره 60 : هر سرو که در بسیط عالم باشد
رباعی شماره 61 : گر دست تو در خون روانم باشد
رباعی شماره 62 : هر کس که درست قول و پیمان باشد
رباعی شماره 63 : بیچاره کسی که بر تو مفتون باشد
رباعی شماره 64 : آهو بره را که شیر در پی باشد
رباعی شماره 65 : ما را به چه روی از تو صبوری باشد
رباعی شماره 66 : مشنو که مرا از تو صبوری باشد
رباعی شماره 67 : هر دولت و مکنت که قضا می‌بخشد
رباعی شماره 68 : آن خال حسن که دیدمی خالی شد
رباعی شماره 69 : دانی که چرا بر دهنم راز آمد
رباعی شماره 70 : روزی نظرش بر من درویش آمد
رباعی شماره 71 : گفتم شب وصل و روز تعطیل آمد
رباعی شماره 72 : وقت گل و روز شادمانی آمد
رباعی شماره 73 : در چشم من آمد آن سهی سرو بلند
رباعی شماره 74 : در خرقه ی توبه آمدم روزی چند
رباعی شماره 75 : گویند مرو در پی آن سرو بلند
رباعی شماره 76 : کس با تو عدو محاربت نتواند
رباعی شماره 77 : بس چون تو ملک زمانه بر تخت نشاند
رباعی شماره 78 : نه هر که ستم بر دگری بتواند
رباعی شماره 79 : مردان همه عمر پاره بردوخته‌اند
رباعی شماره 80 : عنقا بشد و فرّ هماییش بماند
رباعی شماره 81 : آنان که پریروی و شکرگفتارند
رباعی شماره 82 : آن کودک لشکری که لشکر شکند
رباعی شماره 83 : نه هر که طراز جامه بر دوش کند
رباعی شماره 84 : کس عیب نظر باختن ما نکند
رباعی شماره 85 : فرزانه رضای نفس رعنا نکند
رباعی شماره 86 : مجنون اگر احتمال لیلی نکند
رباعی شماره 87 : آن درد ندارم که طبیبان دانند
رباعی شماره 88 : مردان نه بهشت و رنگ و بو می‌خواهند
رباعی شماره 89 : هر چند که عیبم از قفا می‌گویند
رباعی شماره 90 : با دوست به گرمابه درم خلوت بود
رباعی شماره 91 : آن گل که هنوز نو به دست آمده بود
رباعی شماره 92 : افسوس بر آن دل که سماعش نربود
رباعی شماره 93 : با گل به مثل چو خار می‌باید بود
رباعی شماره 94 : جایی که درخت عیش پربار بود
رباعی شماره 95 : من دوش قضا یار و قدر پشتم بود
رباعی شماره 96 : دادِ طرب از عمر بده تا برود
رباعی شماره 97 : دریاب کز این جهان گذر خواهد بود
رباعی شماره 98 : سودای تو از سرم به در می‌نرود
رباعی شماره 99 : من گر سگکی زان تو باشم چه شود
رباعی شماره 100 : چون صورت خویشتن در آیینه بدید
رباعی شماره 101 : هرکس به نصیب خویش خواهند رسید
رباعی شماره 102 : من چاکر آنم که دلی برباید
رباعی شماره 103 : گر تیر جفای دشمنان می‌آید
رباعی شماره 104 : این ریش تو سخت زود برمی‌آید
رباعی شماره 105 : امشب نه بیاض روز برمی‌آید
ر :
رباعی شماره 106 : درویش که حلقه ی دری زد یک بار
رباعی شماره 107 : هرچند که هست عالم از خوبان پر
رباعی شماره 108 : گر آدمی ای باده ی گلرنگ بخور
رباعی شماره 109 : چون خیل تو صد باشد و خصم تو هزار
رباعی شماره 110 : بستانِ رخ تو گلستان آرد بار
رباعی شماره 111 : از هرچه کنی مرهم ریش اولی تر
رباعی شماره 112 : از دست مده طریق احسان پدر
ز :
رباعی شماره 113 : ای دست جفای تو چو زلف تو دراز
رباعی شماره 114 : تا سر نکنم در سرت ای مایه ی ناز
رباعی شماره 115 : نامردم اگر زنم سر از مهر تو باز
رباعی شماره 116 : ای ماه شب‌افروز شبستان‌افروز
رباعی شماره 117 : یا روی به کنج خلوت آور شب و روز
س :
رباعی شماره 118 : رویی که نخواستم که بیند همه کس
رباعی شماره 119 : گر بیخبران و عیبگویان از پس
رباعی شماره 120 : چون زهره ی شیران بدرد ناله ی کوس
ش :
رباعی شماره 121 : مُنعم که به عیش می‌رود روز و شبش
رباعی شماره 122 : نونی ست کشیده عارض موزونش
رباعی شماره 123 : گویند مرا صواب رایان به هوش
رباعی شماره 124 : سودی نکند فراخنای بر و دوش
رباعی شماره 125 : همسایه که میل طبع بینی سویش
رباعی شماره 126 : ای صاحب مال فضل کن بر درویش
رباعی شماره 127 : یا همچو همای بر من افکن پر خویش
رباعی شماره 128 : بوی بغلت می‌رود از پارس به کیش
گ :
رباعی شماره 129 : ای بی‌تو فراخای جهان بر ما تنگ
ل :
رباعی شماره 130 : گر دست دهد دولت ایام وصال
م :
رباعی شماره 131 : خود را به مقام شیر می‌دانستم
رباعی شماره 132 : تا دل ز مراعات جهان برکندم
رباعی شماره 133 : خورشید رخا من به کمند تو درم
رباعی شماره 134 : هر سروقدی که بگذرد در نظرم
رباعی شماره 135 : شبهای دراز بیشتر بیدارم
رباعی شماره 136 : از جمله ی بندگان منش بنده ترم
رباعی شماره 137 : خیزم که نماند بیش از این تدبیرم
رباعی شماره 138 : گر بر رگ جان ز شستت آید تیرم
رباعی شماره 139 : آن دوست که دیدنش بیاراید چشم
رباعی شماره 140 : آن رفته که بود دل بدو مشغولم
رباعی شماره 141 : میندیش که سست عهد و بدپیمانم
رباعی شماره 142 : من بنده ی بالای تو شمشاد تنم
رباعی شماره 143 : هر گه که نظر بر گل رویت فکنم
رباعی شماره 144 : آرام دل خویش نجویم چه کنم
رباعی شماره 145 : گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم
رباعی شماره 146 : من بی تو سکون نگیرم و خو نکنم
رباعی شماره 147 : من بی تو نیامدم که صحرا بینم
رباعی شماره 148 : خیزم قد و بالای چو حورش بینم
رباعی شماره 149 : می‌آیی و لطف و کرمت می‌بینم
رباعی شماره 150 : چون می‌کشد آن طیره ی خورشید و مهم
رباعی شماره 151 : من با دگری دست به پیمان ندهم
رباعی شماره 152 : چون ما و شما مقارب یکدگریم
رباعی شماره 153 : تنها ز همه خلق و نهان می‌گریم
رباعی شماره 154 : ما حاصل عمری به دمی بفروشیم
رباعی شماره 155 : بگذشت بر آب چشم همچون جویم
ن :
رباعی شماره 156 : بشنو به ارادت سخن پیر کهن
رباعی شماره 157 : یاران به سماع نای و نی جامه‌دران
رباعی شماره 158 : یرلیغ ده ای خسرو خوبان جهان
رباعی شماره 159 : امروز که دستگاه داری و توان
رباعی شماره 160 : با زنده‌دلان نشین و صادق نفسان
رباعی شماره 161 : من خاک درش به دیده خواهم رُفتن
رباعی شماره 162 : مه را ز فلک به طرف بام آوردن
رباعی شماره 163 : در دیده به جای سرمه سوزن دیدن
رباعی شماره 164 : ای دوست گرفته بر سر ما دشمن
رباعی شماره 165 : ای دست تو آتش زده در خرمن من
رباعی شماره 166 : آن لطف که در شمایل اوست ببین
و :
رباعی شماره 167 : چون جاه و جلال و حسن و رنگ آمد و بو
رباعی شماره 168 : یک روز به اتفاق صحرا من و تو
ه :
رباعی شماره 169 : ما را نه ترنج از تو مراد است نه به
رباعی شماره 170 : نه سرو توان گفت و نه خورشید و نه ماه
رباعی شماره 171 : ای کاش نکردمی نگاه از دیده
رباعی شماره 172 : ای بی‌رخ تو چو لاله‌زارم دیده
رباعی شماره 173 : ای مطرب از آن حریف پیغامی ده
رباعی شماره 174 : ای راهروان را گذر از کوی تو نه
ی :
رباعی شماره 175 : هرگز بود آدمی بدین زیبایی
رباعی شماره 176 : گر کان فضائلی وگر دریایی
رباعی شماره 177 : گیرم که به فتوای خردمندی و رای
رباعی شماره 178 : روزی دو سه شد که بنده ننواخته‌ای
رباعی شماره 179 : ای یار کجایی که در آغوش نه‌ای
رباعی شماره 180 : کی دانستم که بی خطا برگردی
رباعی شماره 181 : ای کاش که مردم آن صنم دیدندی
رباعی شماره 182 : گر سنگ همه لعلِ بدخشان بودی
رباعی شماره 183 : گفتم بکنم توبه ز صاحبنظری
رباعی شماره 184 : هر روز به شیوه‌ای و لطفی دگری
رباعی شماره 185 : فردا که به نامه ی سیه درنگری
رباعی شماره 186 : گویند که دوش شحنگان تتری
رباعی شماره 187 : آیین برادری و شرط یاری
رباعی شماره 188 : تا کی به جمال و مال دنیا نازی
رباعی شماره 189 : ای بلبل خوش سخن چه شیرین نفسی
رباعی شماره 190 : ای پیش تو لعبتان چینی حبشی
رباعی شماره 191 : ماها همه شیرینی و لطف و نمکی
رباعی شماره 192 : کردیم بسی جام لبالب خالی
رباعی شماره 193 : در وهم نیاید که چه شیرین دهنی
رباعی شماره 194 : گر کام دل از زمانه تصویر کنی
رباعی شماره 195 : ای غایب چشم و حاضر دل چونی
رباعی شماره 196 : ای مایه ی درمان نفسی ننشینی
رباعی شماره 197 : گر دشمن من به دوستی بگزینی
رباعی شماره 198 : در مرد چو بد نگه کنی زن بینی
رباعی شماره 199 : گر دولت و بخت باشد و روزبهی
رباعی شماره 200 : تا دل به غرور نفس شیطان ندهی
پایان اشعار این بخش
