در این بخش رباعیات حافظ شیرازی نوشته شده است .
فهرست رباعیات حافظ به ترتیب حروف الفبا – حرف آخر قافیه یا ردیف-
برای خواندن هر رباعی ، روی آن کلیک کنید .
رباعی شماره 1 : جز نقش تو در نظر نیامد ما را
رباعی شماره 2 : برگیر شراب طرب‌انگیز و بیا
رباعی شماره 3 : گفتم که لبت گفت لبم آب حیات
رباعی شماره 4 : ماهی که قدش به سرو می‌ماند راست
رباعی شماره 5 : من با کمر تو در میان کردم دست
رباعی شماره 6 : تو بدری و خورشید تو را بنده شده ست
رباعی شماره 7 : هر روز دلم به زیر باری دگرست
رباعی شماره 8 : ماهم که رخش روشنی خور بگرفت
رباعی شماره 9 : امشب ز غمت میان خون خواهم خفت
رباعی شماره 10 : نی قصه ی آن شمع چگل بتوان گفت
رباعی شماره 11 : اول به وفا می وصالم درداد
رباعی شماره 12 : نی دولت دنیا به ستم می‌ارزد
رباعی شماره 13 : هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد
رباعی شماره 14 : چون غنچه ی گل قرابه پرداز شود
رباعی شماره 15 : با می به کنار جوی می‌باید بود
رباعی شماره 16 : این گل ز بر همنفسی می آید
رباعی شماره 17 : از چرخ به هر گونه همی‌دار امید
رباعی شماره 18 : ایام شباب است شراب اولیتر
رباعی شماره 19 : خوبان جهان صید توان کرد به زر
رباعی شماره 20 : سیلاب گرفت گِرد ویرانه ی عمر
رباعی شماره 21 : عشق رخ یار بر من زار مگیر
رباعی شماره 22 : در سنبلش آویختم از روی نیاز
رباعی شماره 23 : مردی ز کننده ی در خیبر پرس
رباعی شماره 24 : چشم تو که سحر بابل است استادش
رباعی شماره 25 : ای دوست دل از جفای دشمن درکش
رباعی شماره 26 : ماهی که نظیر خود ندارد به جمال
رباعی شماره 27 : در باغ چو شد باد صبا دایه ی گل
رباعی شماره 28 : لب باز مگیر یک زمان از لب جام
رباعی شماره 29 : در آرزوی بوس و کنارت مردم
رباعی شماره 30 : عمری ز پی مراد ضایع دارم
رباعی شماره 31 : من حاصل عمر خود ندارم جز غم
رباعی شماره 32 : چون باده ز غم چه بایدت جوشیدن
رباعی شماره 33 : ای شرم زده غنچه ی مستور از تو
رباعی شماره 34 : چشمت که فسون و رنگ می‌بارد از او
رباعی شماره 35 : ای باد حدیث من نهانش می‌گو
رباعی شماره 36 : ای سایه ی سنبلت سمن پرورده
رباعی شماره 37 : گفتی که تو را شوم مدار اندیشه
رباعی شماره 38 : آن جام طرب شکار بر دستم نه
رباعی شماره 39 : با شاهد شوخ شنگ و با بربط و نی
رباعی شماره 40 : قسّام بهشت و دوزخ آن عقده گشای
رباعی شماره 41 : ای کاش که بخت سازگاری کردی
رباعی شماره 42 : گر همچو من افتاده ی این دام شوی
پایان اشعار این بخش
