هندویی را باغبان سوی گلستان می فرستد

خواجوی کرمانی – غزل شماره 471

هندویی را باغبان سوی گلستان می فرستد

یا به یاقوت تو سنبل خطّ ریحان می فرستد

یا شب شامی ز روز خاوری رخ می نماید

یا خضر خطّی به سوی آب حیوان می فرستد

جان به جانان می فرستادم دلم می رفت و می گفت

مفلسی نزلی به خلوتگاه سلطان می فرستد

می رساند رنج و پندارم که راحت می رساند

می فرستد درد و می گویم که درمان می فرستد

هر که جانی دارد و در دل ندارد ترک جانان

دل به دلبر می سپارد جان به جانان می فرستد

با وجودم هر که روی چشم پر خون می نماید

زر به کان می آورد لؤلؤ به عمّان می فرستد

همچو خواجو هر که جان در پای جانان می فشاند

روح پاکش را ز جنّت حور رضوان می فرستد