خواجوی کرمانی – رباعی شماره 394
آن ماه که بر میان کمر سازد موی
از سنبل سیراب نماید گل روی
گفتم سر زلفت دلم از دست ببرد
در تاب شد و گفت پراکنده مگوی
آن ماه که بر میان کمر سازد موی
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط