خواجوی کرمانی – رباعی شماره 217
هر دم ز دلم آتش عشق افروزد
وآتش ز من سوخته سوز آموزد
می سوزم از آنک در وجودم نم نیست
شک نیست که خون خشک بهتر سوزد
هر دم ز دلم آتش عشق افروزد
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط