خواجوی کرمانی – رباعی شماره 172
چون شاهد مه غرّه ی غرّا بنمود
مشکین خط شام چین ز گیسو بشود
دفتر به کفم بود و سرشکم ناگاه
موجی بزد و سفینه از من بربود
چون شاهد مه غرّه ی غرّا بنمود
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط