خواجوی کرمانی – رباعی شماره 166
چشمم چو نظر بر رخ یار اندازد
بر راه دلم ز غصّه خار اندازد
بس گوهر ناسفته که هر نیم شبم
در پای دو دیده بر کنار اندازد
چشمم چو نظر بر رخ یار اندازد
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط