خواجوی کرمانی – رباعی شماره 107
نرگس که مدام خوشدل و سرمستست
زآن است که دست از قدح زر شستست
در سوسن و سرو بین که معلوم کنی
کآزاده زبان دراز و کوته دستست
نرگس که مدام خوشدل و سرمستست
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط