بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

حافظ-غزل شماره 113

بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

که تاب من به جهان طره ی فلانی داد

دلم خزانه ی اسرار بود و دست قضا

درش ببست و کلیدش به دلستانی داد

شکسته وار به درگاهت آمدم که طبیب

به مومیایی لطف توام نشانی داد

تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش

که دست دادش و یاری ناتوانی داد

برو معالجه ی خود کن ای نصیحت گو

شراب و شاهد شیرین که را زیانی داد

گذشت بر من مسکین و با رقیبان گفت

دریغ حافظ مسکین من چه جانی داد