بیدل دهلوی- غزل شماره 536
چارهٔ دردسر دیر محبت جلی ست
شمع صفت عمرهاست قشقهٔ ما صندلی ست
رابط اجزای وهم یک مژه بربستن است
تا به دو چشم است کار علم و عیان احولی ست
آینهٔ راز دل آن همه روشن نشد
چاک گریبان همین یک دو الف صیقلی ست
به که ز لب نگذرد زمزمهٔ احتیاج
خون قناعت مریز ناله رگ ممتلی ست
نام تکلف مباد ننگ تک و تاز مرد
ششجهتت خواب پاست کفش اگر مخملی ست
کلفت فردا همان دی شمر آزاد باش
آنچه به تفصیل آن منتظری مجملی ست
مطرب دل گر زند زخمه به قانون شوق
صور به صد شور حشر زمزمهٔ یلّلی ست
لمعهٔ مهر ازل تا نفرازد علم
ای به دلایل مَثَل نور شبت مشعلی ست
بر خط تحریرعشق شور حواشی مبند
متن رموز ادب از لب ما جدولی ست
بیدل از اسرارعشق گوش و لب آگاه نیست
فهم کن و دم مزن حرف نبی یا ولی ست