شعر نخست:
روز و شب زل زدنه به آسمون کار منه
حتی دیگه نور خورشید چشامو نمی زنه
آخه از وقتی زمین چشم تو رو دزدیده
چشم من ردّ نگاتو اون بالا ها می زنه
بین صورتای خرسای بزرگ و کوچولو
دنبال قطب نگاتم تا که آروم بگیرم
توی این جنگل ِ وحشی و سیاه ِ آسمون
ترسم از اینه بدون نور چشمات بمیرم
من می ترسم که شکارچیه تو رو
جای اون خرسای شب شکار کنه
یا نهنگ زشت توی آسمون
چشاتو قورت بده و فرار کنه
وقتی می گم که شکارچی با کمون ابروهات
واسه ِ ستاره ِ چشم تو نقشه می کشه
مردم ِ عاقل و خوب به حال من می خندن
نمی فهمن که حسودی داره من رو می کشه
من می خوام تمام این ستاره ها رو بچینم
جای اون عکس تو رو توو آسمونا ببینم
من می خوام پر بکشم برم تا آغوش نگات
دیگه تنها نباشم کنار چشمات بشینم
شعر دوم:
وقتی که می خندی
شب زیر و رو میشه
دنیای تاریکم
پر رنگ و رو میشه
من از تو می ترسم
وقتی که می خندی
با خنده تو این قلب
رگبار می بندی
دنیا عوض میشه
این قلب می ترسه
دنیای تکراری
از شوق می رقصه
هر بار می خندی
این قلب میمیره
امّا بخند بازم
آروم می گیره
شعر سوم:
می دونی اسیرم ، قفس این زمین
پر از خاطراتم، یه پا روی مین
می بینی تو مینی که پا بندتم
می تونم که حرکت کنم، تو ببین
دارم فعل میشم، که باور کنی
تو این باورت، دردُ کمتر کنی
بیا حس کنی، عمق دردِ منو
می تونی تو من رو، کبوتر کنی
تا پرواز شم، روی این زندگی
تا معنی بشم، مثل آزادگی
می دونم نمیخوای که با هم بریم
می دونی تو این، رسم ِ بازندگی
تو تکرار این ناخوشی دلخوشم
دارم روی مین من نَفَس می کُشم
من از محو بودن کنارت خوشم
تو بازندگی هی هوس می کُشم
واژگان کلیدی: اشعار میلاد ماهیار،نمونه شعر میلاد ماهیار،شاعر میلاد ماهیار،شعرهای میلاد ماهیار،شعری از میلاد ماهیار،یک شعر از میلاد ماهیار،شعر نو میلاد ماهیار،ترانه های میلاد ماهیار،ترانه ای از میلاد ماهیار،ترانه زیبا و عاشقانه.
