شعر نخست:
هرچندکه اندام تو برف سبلان است
از گرمی اهوازِ لبت بوسه پزان است
یک شهر در این عرضه تقاضای تو دارد
تقصیر لبت نیست اگر بوسه گران است
بازار طلا نیست اگر موی طلاییت
با هر وزش باد چرا در نوسان است؟
سر ریز شدم از یقه پیرهن از بس
در عشق تو سیال تنم در فوران است
تا بره ی چشمان تو را گرگ ندزدد
در مرتع گیسوت،دلم چشم چران است
هر بار که تبخیر شد از ذهن خیالت
آن سوی دگر خاطره ات در میعان است
رویای من این بود که همراه تو باشم
افسوس که در دست تو دست چمدان است
باران تنت کاش بر این خانه ببارد
هر چند که بخت بد من ، قطره چکان است
شعر دوم:
سیب غلتان رودخانه ی من،آهوی نقش برجسته ی چینی
پری قصه های کودکی ام ! قالی دستباف تزیینی
خُنکای نسیم اول صبح! گرمی چای عصر پاییزی
به چه نامی ترا صدا بزنم؟ لیلی روزگار ماشینی
دور مجنون گذشت اینک من دور لیلا گذشت اینک تو
دست بردار از این حکایت تلخ تا بگویم چقدر شیرینی
از کدامین عشیره ای بانو که در این شهر آسمان زنجیر
شیر از آفتاب می دوشی میوه از باغ ماه می چینی
ای جهان بر مدار مردمکت ، چشم بردارم از تو ؟ ممکن نیست
منم آنکس که زندگی کرده سالها با همین جهان بینی
گیسووان سیاه پوشت را روی دیوار شانه ها آویز
تا ببینی غزلسرایان را همه مشتاق شعر آیینی
جنبش سبز فتنه انگیزی اگر از جای خویش برخیزی
کودتاچی مخملی دامن! شورشی! بهتر است بنشینی
عشق حق مسلم من و توست مابقی را به دیگران بسپار
هر چه داری اگر به عشق دهی کافرم گر جویی زیان بینی
شعر سوم:
حیف موهای پر کلاغی نیست ، روسری دور آن قفس بکشد
جز من و تو کسی که اینجا نیست بگذار آسمان نفس بکشد!
اهــل سیگار نیستم امــا بگذار این مسافر خسته
نخ پیراهن ترا گاهی بعد چای، از سر هوس بکشد !!
و خدا در مدار لبهایت ، خال را آفرید چون می خواست
مرز دنیای کوچک من را ، کمتر از دانه عدس بکشد
دهنِ فکرم از تو آب افتاد مثل لیموی ترش می مانی
کاش نقاشی تو را از نو ، بار دیگر خدا ملس بکشد
“این دغل دوستان که می بینی” ، عاشقت نیستند، می ترسم
دست این روزگار عاشق کش ، گِرد شیرینی ات مگس بکشد
ارث ما شاعران که قابل نیست ای رفیقان وصیتم این است
نفـس آخر مرا دم مرگ بگذارید هم نفس بکشد
واژگان کلیدی: اشعار مجید آژ،نمونه شعر مجید آژ،شاعر مجید آژ،شعرهای مجید آژ،شعری از مجیدآژ،یک شعر از مجید آژ،شعر سنتی مجید آژ،غزل مجید آژ،غزلیات مجید آژ،غزل های مجید آژ،غزلی از مجید آژ،چند شعر مجید آژ،سروده های مجید آژ.
