شعر نخست:
اگه شکسته پای من،گریه نکن عصای من
هر چی شکسته بنویس،به پای گریه های من
اگه تمومه طاقتت،نمونده روز راحتت
نگاه با صداقتت،غنیمته برای من
آینه و شمعدون نمی خوام،من لب خندون نمی خوام
هر چی که خنده ست واسه تو،هر چی غمه برای من
بخند و از خنده بگو،از غم بازنده بگو
عمر بزرگوارتو،تلف نکن به پای من
عشق منو می خوای چه کار؟عذر و بهونه کم بیار
دوست ندارم که عاقبت تو بشکنی به جای من
شعر دوم:
هر روز عمرم از دیروز بدتره
عمری که هر نفس بی غم نمی گذره
دلگیر و خسته ام بی روح و ساکتم
نبضم نمی زنه پلکم نمی پره
می دونم امشبم از خواب می پرم
از گریه تا سحر خوابم نمی بره
این زنده موندنه بازنده موندنه
بی دوست زندگی! مرگ از تو بهتره
اون روبروم داره پرواز می کنه
می بینمش هنوز از پشت پنجره
هی دست تکون می دم هی داد می زنم
اون سنگدل ولی هم کوره هم کره
حتی اگه من از این عشق بگذرم
قلب شکستم از حقش نمی گذره
دوران گیجی و سرگیجگیت گذشت
محکم بشین دلم این دور آخره
شعر سوم:
چی بگم از کجا بگم
دردمو با کیا بگم
بهتره که دم نزنم
حرفی از عشقم نزنم
از عشقی که گم شد و رفت
عاشق مردم شد و رفت
عشقی که بی فروغ نبود
برای من دروغ نبود
بغض نشسته تو گلوم
وقتی نشستی روبه روم
من از خودم چرا بگم
می خوام از اون چشا بگم
خیره تو چشم مست تو
دست میدم به دست تو
دل از زمونه می کنم
حرف دلم رو می زنم
چه حالتی داره چشات
نرگس بیمار چشات
چشم تو خوابم می کنه
مست و خرابم می کنه
وقتی نشستی رو به من
از عاشقی بگو به من
بذار چشات دل ببره
این جوری باشه بهتره
شعر چهارم:
هم دیدنی بودی، هم خواستنی بودی
هم چیدنی بودی، هم باغچه مون گل داشت
زنجیر می خواستم، دستتاتو بخشیدی
از من تا اون دستا، هر دره ای پل داشت
پل بود اما ریخت، گل بود اما مرد
عمر منم قدِّ عشقت تحمل داشت
هر روز پاییزه هر هفته پاییزه
هر ماه پاییزه هر سال پاییزه
پنهونم از چشمات، ماه پس ابرم
من کاسه صبرم، این کاسه لبریزه
آروم نمی گیرم، از دست زنجیرم
بی عشق می میرم، من روز دیدارم
از دوستی پُر من، از دوست دلخور من
آجر به آجر من، من پشت دیوارم
لعنت به این دیدار، لعنت به این دیوار
لعنت به این آوار، من زیر آوارم
شعر پنجم:
عمر زندگی کوتاست مث شعله ی کبریت
عمر هر چی غیر از عشق، مث عمر کوتاهه
همسفر شدن مثل دربدر شدن خوبه
پس قدم بزن با من، بین راه و بیراهه
من که قلب کوچیکم بی تو کاسه ی خونه
من که کاسه ی چشمم، جز تواز کسی پر نیست
دوست داشتن یا عشق؟ دوست دارمت با عشق
عشق من به دوست داشتن، قابل تصور نیست
عشق چند قدم راهه، از اتاق تا ایوون
عشق دستته وقتی، میز شامو می چینه
مث خواب بعدازظهر، تلخه اما می چسبه
مثل چای بعد از خواب، تلخه اما شیرینه
من که قلب کوچیکم بی تو کاسه ی خونه
من که کاسه ی چشمم، جز تواز کسی پر نیست
دوست داشتن یا عشق؟ دوست دارمت با عشق
عشق من به دوست داشتن، قابل تصور نیست
از پرنده تا لونه، از کویر تا بارون
از اتاق تا ایوون، عشق بهترین راهه
اسمون تویی وقتی، ماه داره می خنده
عشق من ببین امشب، آسمون چقدر ماهه
شعر ششم:
تو این فکر بودم که با هر بهونه
یه بار آسمونو بیارم تو خونه
حواسم نبود که به تو فکر کردن
خود آسمونه خود آسمونه
تو دنیای سردم به تو فکر کردم
که عطرت بیاد و بپیچه تو باغچه
بیای و بخندی تا باز خنده هاتو
مثه شمعدونی بذارم رو طاقچه
به تو فکر کردم به تو آره آره
به تو فکر کردم که بارون بباره
به تو فکر کردم دوباره دوباره
به تو فکر کردن عجب حالی داره
تو و خاک گلدون با هم قوم و خویشین
من و باد و بارون رفیق صمیمی
از این برکه باید یه دریا بسازی
به دریا به عمق یه عشق قدیمی
دوست داشتم با تمام وجودم
عزیزم هنوزم تو رو دوست دارم
الهی همیشه کنار تو باشم
الهی همیشه بمونی کنارم
به تو فکر کردم به تو آره آره
به تو فکر کردم که بارون بباره
به تو فکر کردم دوباره دوباره
به تو فکر کردن عجب حالی داره
شعر هفتم:
وقتی که رفت و منو از یاد برد
هر چی که داشتم همه رو باد برد
تو کنج عزلت خودم نشستم
هر چی که آینه بود زدم شکستم
زخم زبونارو به جون خریدم
از همه حتی از خودم بریدم
چه عشق ناروایی
چه درد بی دوایی
چه زخم ناتمومی
چه سرنوشت شومی
با توام ای که آبرومو بردی
کشتی منو اما خودت نمردی
مثل یه کابوس اومدی و رفتی
آتیش به زندگیم زدی و رفتی
رفتی و من موندم و خاکسترم
بلای تو کاش می اومد سرم
واژگان کلیدی: اشعار حسین صفا،نمونه شعر حسین صفا،شعری از حسین صفا،یک شعر از حسین صفا،شعر نو حسین صفا،چهارپاره حسین صفا،مثنوی حسین صفا،غزل حسین صفا،غزل های حسین صفا،اشعار عاشقانه حسین صفا،شاعر حسین صفا،شعر سنتی حسین صفا،ترانه های حسین صفا.
