شعر نخست :
یک نفر قلب تو را بی سحر و جادو می برد
بی گمان من می شوم بازنده و او می برد
اشک می ریزم و می دانم که چشمان مرا
عاقبت این گریه های بی حد از سو می برد
آنقدر تلخم که هر کس یک نظر میبیندم
ماجرا را راحت از رفتار من بو می برد
من در این فکرم جهان را می شود تغییر داد
عاقبت اما مرا تقدیر از رو می برد
یک نفر از خواب بیدارم کند دارد کسی
با خودش عشق مرا بازو به بازو می برد
شعر دوم :
چگونه شرح دهم بت پرست یعنی چه ؟
کسی که دل به تو یک عمر بست یعنی چه ؟
برای لحظه ی اول که دیدمت ناگاه
نخورده تجربه کردم که مست یعنی چه ؟
گذشتی و نگذشتم که خاطرت باشد
کسی که پای دلش مانده است یعنی چه ؟
گلایه می‌کند از گریه ام خدا اما
زمین نخورده بفهمد شکست یعنی چه ؟
تو را که ترک کنم تازه بعد می فهمی
که انتقام من و ضرب شصت یعنی چه ؟
شعر سوم:
برو تنها مرا بگذار ! بس کن این ترحم را
تحمل می کنم هر جور باشد حرف مردم را
بدون عشق مردابی است این دنیا ، تصور کن !
بگیری لحظه ای کوتاه از دریا تلاطم را
یکی دیگر خطا کرد و به پای ما نوشتی حکم
بگو تا کی بپردازیم ما تاوان گندم را ؟
اگر هر آن در این آتش بسوزم باز خواهم ساخت
خودم با دست خود آماده خواهم کرد هیزم را
دلم تنگ است هی پهلو به پهلو می شوم امشب
تو اما شک ندارم خواب دیدی شاه هفتم را
شعر چهارم:
با دلم سر سخت شو ، تا می توانی سخت تر
می شود دل کندنم با مهربانی سخت تر
من که می دانم خدا بی آنکه مبعوثم کند
دائما می گیرد از من امتحانی سخت تر
زندگی را باختم در این قمار اما هنوز
حاضرم حتی بپردازم زیانی سخت تر
هیچ فکرش را نمی کردم که بعد از رفتنت
بگذرند این لحظه ها آنی به آنی سخت تر
سخت بار آورده این دنیا مرا اما چه سود
می شود جان کندنم با سخت جانی سخت تر
آه ! می آورد رستم هم در این پیکار کم
پیش پایش بود اگر هر بار خوانی سخت تر
واژگان کلیدی:اشعار الهام دیداریان،نمونه شعر الهام دیداریان،شاعر الهام دیداریان،شعرهای الهام دیداریان،شعری از الهام دیداریان،یک شعر از الهام دیداریان،غزل الهام دیداریان،غزلیات الهام دیداریان،غزلهای الهام دیداریان،غزلی از الهام دیداریان،الهام ديداريان.
