غزلی از نسیبه عابدی تهرانی

پرنده می شوم اما تفنگ نزدیک است

سکوت می کنم آهنگ جنگ نزدیک است

صدای کودکی ام در همیشه جا مانده

دوباره قلب من و دست و … سنگ نزدیک است

به ماه بودن من دل نبند بعد از این

کمین و پنجه ی مشتی پلنگ نزدیک است

و کوچه کوچه دلم را به باد بخشیدم

شبی که جرات مرگی قشنگ نزدیک است

تو مثل موج رها ، من شبیه شاعرها

تو می روی و دلی تنگ تنگ نزدیک است


واژگان کلیدی : اشعار،نمونه شعر،شاعر،شعرهای،شعری از،یک شعر از،غزل غزلیات غزل های غزلی از،نسيبه عابدي تهراني.

نویسندگان :
نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

نوشته های مرتبط
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها