مولانا – کلیات شمس تبریزی
رباعی شماره 246
پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا
بردوخت مرقع از رگ و پوست مرا
تن خرقه و اندر آن دل من صوفی
عالم همه خانقاه و شیخ او است مرا
پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط