مولانا – کلیات شمس تبریزی
رباعی شماره 1703
ای آنکه مرا دهر زبان میدانی
ور زانکه ببندند دهان میدانی
ور جان و دلم نهان شود زیر زمین
شاد است روانم که نهان میدانی
ای آنکه مرا دهر زبان میدانی
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط