قدسی مشهدی- غزل شماره 178
کسی چگونه دلم را پی سراغ شود
که در سراغِ دلم، خضر بی‌دماغ شود
هلاکِ مشرب پروانه‌ای شوم که چو صبح
تمامِ زندگی‌اش صرفِ یک چراغ شود
فراقِ روی بتان را طبیعت اجل است
که یک فتیله چو سوزد، هزار داغ شود
فرشته خوی کند عشق، دیوسیرت را
به گلخن ار گذرد بوی عشق، باغ شود
اگر به گلشن کوی تو بگذرد یک بار
نسیمْ باعثِ ترتیبِ صد دماغ شود
