رویا زدگی شکست، پهنه به سایه فرو بود

سهراب سپهری – مجموعه آوار آفتاب

شماره 25

…

رویا زدگی شکست، پهنه به سایه فرو بود

زمان پرپر می شد

از باغ دیرین، عطری به چشم تو می نشست

کنار مکان بودیم، شبنم دیگر سپیده همی بارید

کاسه ی فضا شکست. در سایه باران گریستم و از چشمه ی غم برآمدم

آلایش روانم رفته بود، جهان دیگر شده بود

در شادی لرزیدم و آن سو را به درودی لرزاندم

لبخند درسایه روان بود، آتش سایه ها در من گرفت : گرداب آتش شدم

فرجامی خوش بود، اندیشه نبود

خورشید را ریشه کن دیدم

و دروگر نور را در تبی شیرین با لبی فروبسته ستودم