در این بخش ، اشعار کتاب ” رموز بیخودی ” اقبال لاهوری نوشته شده است .
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره 1 : ای تو را حق خاتم اقوام کرد
شعر شماره 2 : فرد را ربط جماعت رحمت است
شعر شماره 3 : از چه رو بربسته ربط مردم است
شعر شماره 4 : در جهان کیف و کم گردید عقل
شعر شماره 5 : مرگ را سامان ز قطع آرزوست
شعر شماره 6 : سر حق تیر از لب سوفار گفت
شعر شماره 7 : شاه عالمگیر گردون آستان
شعر شماره 8 : تارک آفل براهیم خلیل
شعر شماره 9 : بود انسان در جهان انسان پرست
شعر شماره 10 : شد اسیر مسلمی اندر نبرد
شعر شماره 11 : بود معماری ز اقلیم خجند
شعر شماره 12 : هر که پیمان با هوالموجود بست
شعر شماره 13 : جوهر ما با مقامی بسته نیست
شعر شماره 14 : آنچنان قطع اخوت کرده اند
شعر شماره 15 : در بهاران جوش بلبل دیده ای
شعر شماره 16 : ملتی را رفت چون آیین ز دست
شعر شماره 17 : عهد حاضر فتنه ها زیر سر است
شعر شماره 18 : در شریعت معنی دیگر مجو
شعر شماره 19 : سائلی مثل قضای مبرمی
شعر شماره 20 : می گشایم عقده از کار حیات
شعر شماره 21 : با تو آموزم زبان کائنات
شعر شماره 22 : ای که با نادیده پیمان بسته ای
شعر شماره 23 : کودکی را دیدی ای بالغ نظر
شعر شماره 24 : نغمه خیز از زخمه ی زن ساز مرد
شعر شماره 25 : مریم از یک نسبت عیسی عزیز
شعر شماره 26 : ای ردایت پرده ی ناموس ما
شعر شماره 27 : من شبی صدیق را دیدم به خواب
شعر شماره 28 : گر به الله الصمد دل بسته ای
شعر شماره 29 : قوم تو از رنگ و خون بالاتر است
شعر شماره 30 : مسلم چشم از جهان بربسته چیست؟
شعر شماره 31 : ای ظهور تو شباب زندگی
پایان اشعار این بخش
