در این بخش ” رباعیات عنصری بلخی ” نوشته شده است.
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره 1 : من گفت نیارم که تو ماهی صنما
شعر شماره 2 : گل بر رخ توست و چشم من غرقه به آب
شعر شماره 3 : چون می گذرد کار چه آسان و چه سخت
شعر شماره 4 : ابروت به زه کرده کمان آمد راست
شعر شماره 5 : شنگرف چکانیده تو را بر شکر است
شعر شماره 6 : آن زلف که او به بوی مرزنگوش است
شعر شماره 7 : از مشک نگر که لاله بنگاه گرفت
شعر شماره 8 : کی عیب سر زلف بت از کاستن است
شعر شماره 9 : گفتم صنما دلم تو را جویانست
شعر شماره 10 : بشکفته گلیست بر رخ فرخ دوست
شعر شماره 11 : آفاق به پای آه ما فرسنگیست
شعر شماره 12 : رخسار تو را لاله و گل بار که داد
شعر شماره 13 : ای ماه سخنگوی من ای حور نژاد
شعر شماره 14 : از بوسه تو مرده با روان تانی کرد
شعر شماره 15 : جام از لب تو گونه ی مرجان گیرد
شعر شماره 16 : بت خوبی از آن بت حصاری گیرد
شعر شماره 17 : چون باد بر آن زلف عبیری گیرد
شعر شماره 18 : آن لب نمزم گرچه مرا آن سازد
شعر شماره 19 : گفتم چشمم ز بس کزو خون آمد
شعر شماره 20 : زلف تو کمندیست همه حلقه و بند
شعر شماره 21 : تا نسرایی سخن دهانت نبود
شعر شماره 22 : تا در دو جهان قضای معبود بود
شعر شماره 23 : حورات نخوانم که تو را عار بود
شعر شماره 24 : چون نار رخی ز نور پر مایه که دید
شعر شماره 25 : از مشک حصار گل خودروی که دید
شعر شماره 26 : آمد بر من، که؟ یار، کی؟ وقت سحر
شعر شماره 27 : ای سرو روان و بار آن سرو قمر
شعر شماره 28 : سیمین بر تو سنگ بپوشد به سمور
شعر شماره 29 : شاه حبش است زلفت ای بدر منیر
شعر شماره 30 : ای شب نکنی اینهمه پرخاش که دوش
شعر شماره 31 : چون بگشایی به خنده آن چشمه ی نوش
شعر شماره 32 : سه چیز ببرد از سه چیز تو مثال
شعر شماره 33 : خورشید خراسان و خدیو زابل
شعر شماره 34 : هم غالیه زلفینی و هم سیم اندام
شعر شماره 35 : گفتم صنما پیشه ی تو ؟ گفت ستم
شعر شماره 36 : من صورت تو بدیده اندر دارم
شعر شماره 37 : گفتم که چه نامی ای پسر ؟ گفتا غم
شعر شماره 38 : خوش خو دارم به کار بدخو چه کنم
شعر شماره 39 : گفتم که چرا چو ابر خونبارانم
شعر شماره 40 : دیدار به دل فروخت نفروخت گران
شعر شماره 41 : در هجر تو کس پای ندارد جز من
شعر شماره 42 : سیب و گل و سیم دارد آن دلبر من
شعر شماره 43 : باید که تو اینقدر بدانی به یقین
شعر شماره 44 : ای تیره شده آب به جوی تو ز تو
شعر شماره 45 : آمد به سمرقند شه از رغم عدو
شعر شماره 46 : منگر تو بدو تا نشود دلت از راه
شعر شماره 47 : از چهره و حسنشان همی تابد ماه
شعر شماره 48 : گفتم چشمم کرد به زلف تو نگاه
شعر شماره 49 : چون مهره به روی تخته نردیم همه
شعر شماره 50 : ای ماه به روی لاله رنگ آمده ای
شعر شماره 51 : ای رخ نه رخی که لاله ی سیرابی
شعر شماره 52 : اندر شکن زلف مرا بربستی
شعر شماره 53 : بر شست دو زلف حلقه بست آوردی
شعر شماره 54 : بر لاله ز مشک زلف را گاه زدی
شعر شماره 55 : گر زلف تو را رخ تو منزل نشدی
شعر شماره 56 : گر زلف تو سال و ماه لرزان بودی
شعر شماره 57 : بر زلف مگر تهمت ناحق داری
شعر شماره 58 : رو پاکتر از ضمیر صادق داری
شعر شماره 59 : شمشاد قد و نوش لب و عاج بری
شعر شماره 60 : خوبی ز رخ تو بر گرفته است پری
شعر شماره 61 : از حور بتی چون تو نزاید پسری
شعر شماره 62 : فریاد کنم زان سر زلف تو بسی
شعر شماره 63 : بر چهره ی خوبت آفرین کرده کسی
شعر شماره 64 : ای کاش من آن دو زلف عنبر برمی
شعر شماره 65 : چون برپایی به سرو سیمین مانی
شعر شماره 66 : ای روی تو چشم حسن را بینایی
پایان اشعار این بخش
