بر سر کوی عشق بازاریست

خواجوی کرمانی – غزل شماره 134

بر سر کوی عشق بازاریست

که رخی همچو زر به دیناریست

دل پر خون بسی به دست آید

زانک قصّاب کوچه دلداریست

نخرد هیچکس دلی به جوی

بنگر ای خواجه کاین چه بازاریست

بر سر چار سوی خطّه ی عشق

رو به هر سو که آوری داریست

سر که هست از برای پای انداز

بر سر دوش عاشقان باریست

یوسف مصر را به جان عزیز

بر سر هر رهی خریداریست

زلف را گر سرت نهد بر پای

بر مکش زانک او سیه کاریست

غمزه را پند ده که غمّازیست

طرّه را بند نه که طرّاریست

آنک خواجو ازو پریشانست

زلف آشفته کار عیّاریست