حافظ-غزل شماره 34
رواق منظر چشم من آشیانه ی توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانه ی توست
به لطف خال و خط از عارفان ربودی دل
لطیفه‌های عجب زیر دام و دانه ی توست
دلت به وصل گل ای بلبل صبا خوش باد
که در چمن همه گلبانگ عاشقانه ی توست
علاج ضعف دل ما به لب حوالت کن
که این مفرّح یاقوت در خزانه ی توست
به تن مقصّرم از دولت ملازمتت
ولی خلاصه ی جان خاک آستانه ی توست
من آن نی ام که دهم نقد دل به هر شوخی
درِ خزانه به مهر تو و نشانه ی توست
تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار
که توسنی چو فلک رام تازیانه ی توست
چه جای من که بلغزد سپهر شعبده باز
از این حیل که در انبانه ی بهانه ی توست
سرود مجلست اکنون فلک به رقص آرد
که شعر حافظ شیرین سخن ترانه ی توست
