اقبال لاهوری
زبور عجم
شماره 95
نیابی در جهان یاری که داند دلنوازی را
به خود گم شو نگه دار آبروی عشق بازی را
من از کار آفرین داغم که با این ذوق پیدایی
ز ما پوشیده دارد شیوه های کارسازی را
کسی این معنی نازک نداند جز ایاز اینجا
که مهر غزنوی افزون کند درد ایازی را
من آن علم و فراست با پر کاهی نمی گیرم
که از تیغ و سپر بیگانه سازد مرد غازی را
به هر نرخی که این کالا بگیری سودمند افتد
به زور بازوی حیدر بده ادراک رازی را
اگر یک قطره خون داری اگر مشت پری داری
بیا من با تو آموزم طریق شاهبازی را
اگر این کار را کار نفس دانی چه نادانی
دم شمشیر اندر سینه باید نی نوازی را
