چند به روی خودکشی پرده ی صبح و شام را

اقبال لاهوری

زبور عجم

شماره 53

چند به روی خودکشی پرده ی صبح و شام را

چهره گشا تمام کن جلوه ی ناتمام را

سوز و گداز حالتی است باده ز من طلب کنی

پیش تو گر بیان کنم مستی این مقام را

من به سرود زندگی آتش او فزوده ام

تو نم شبنمی بده لاله ی تشنه کام را

عقل ورق ورق بگشت عشق به نکته ای رسید

طایر زیرکی برد دانه ی زیر دام را

نغمه کجا و من کجا ساز سخن بهانه ایست

سوی قطار می کشم ناقه ی بی زمام را

وقت برهنه گفتن است من به کنایه گفته ام

خود تو بگو کجا برم هم نفسان خام را